یکی از کارهای نیک خانم ناهید.
این دبستان در دو سال 1327 و1328 خورشیدی : تهیه و ایجاد صندوق خیریه است که در آغاز سال تحصیلی صندوق خیریه قفل و بوسیله چند نفر از آموزگاران لاک و مهر می‌شود. در نیمه دوم اسفند ماه با حضور کلیه کارکنان دبستان صندوق باز و از وجوه حاصل برای نو آموزان بی‌بضاعت لباس و کفش و جوراب خریداری می‌شود.
در سال 1328 خورشیدی. دبستان شاهدخت شش کلاس کامل دارد و کلاس اول و سوم ابتدایی بواسطه کثرت نوآموز دختر دو کلاس فوق مکرر است.

سازمان دبستان شاهدخت در سال 1328 خورشیدی بمدیریت بانو ناهید :

سازمان دبستان شاهدخت در سال 1328 خورشیدی به قرار زیر:
1 – بانو اقدس الملوک علامه
دیپلمه پنجساله متوسطه (در آنزمان کلاس یازده امتحان نهایی داشت وکارنامه دیپلم می‌دادند) دختران، آموزگار و بازرس فنی دختران
2- بانو صدیقه حسامی آموزگار
3- بانو خدیجه اسدیان آموزگار (همسر اسکندری)
4- بانو زهرا نیک عمل آموزگار
5- بانو زهرا حدادی آموزگار
6- بانو ماهرخ اسفندیاری آموزگار (دختر عموی علی اسفندیاری نیمای یوشیج)
7- بانو سکینه شفیقی آموزگار (همسر تیرگری)
8 – بانو زهرا نییرم (همسر رحمانی) آموزگار
9- بانو فاطمه نیک خلق آموزگار
10- آقای محمد علی خاکی آموزگار ریاضی و خط کلاسهای پنجم و ششم ابتدایی و سیار در دبستانهای شهر
11- آقای خسرو خلد برین هنر آموز سرود و موسیقی آموزگار سیار
12- بانو معصومه ابراهیم زاده و ملیکه میرناصری خدمتگزار.
ساختمان دبستان از بناهای املاک واگذاری که طبق حکم وزارت دارایی بفرهنگ آمل تحویل شده است تشکیلات ورزشی دبستان شاهدخت دختران و اعضای انجمن ورزشی عبارتند از دختران ذیل:
دوشیزه ((افسر پیرزاد- صغری خواجوی- کبری پیرزاد- صغرا توکلی- مهری مقدس نیاکی وزیر نظر خانم نییره ناهید و خانم خدیجه اسدیان))
سرکار خانم نیره ناهید.
بیشر آیات قرآن را از حفظ می‌خواندند و معنی آنها را تفسیر می‌کردند. زیرا از خانواده روحانی اسک (پدراو شیخ مرتضی تحصیل کرده آمل – قم- نجف اشرف و پدر بزرگ او ملا رسول که فامیلی آنها رسولی شد وجد او ملا غلام اسکی معروف به ملاغلامی و ادامه دارد تا 7 نسل از روحانیون اسک می‌باشند)
خانم ناهید همسر آقای حسن ناهید و شاعره بودند و اشعار مذهبی دارند و تخلص اشعار او (نیر) می نوشتند برای مرگ خود دارند.

قصیده سروده بانو نیره ناهید (رسولی) می باشد:
خانم ناهید همسر آقای حسن ناهید و شاعر بودند و اشعار مذهبی دارند  و تخلص اشعار او (نیر) می نوشتند برای مرگ خود قصیده دارند.
در روز ختم مـن، همه با خنده سر کنید
لـطفی کـنید و جمـله مـحبان خـبـر کـنید
بـزمی بـه پـا کنید پر از شور و و لوله
از هـر نـوای ضجـه و مـویه حذرکـنید
آنـر و ز را بـه شوخی و خنده کنید شا د
انـدوه و رنـج و کـینه ز دلـها به درکنید
از چای و میوه، شربت و شیرینی وگلاب
صـحن و سـرای خانـه من معتبر کنید
یـاد مـرا چـو زنـده بـه خـاطر بیاورید
شـوری بـپا کنید و مرا خوش اثر کنید
بـدرود، جـمـله عـزیـزان خـوب مـن
نیکی کنید و نام به خوبی سمر کنید
رنـجی اگـر ز مـن بدلتا ن ذخیره شد
بـخشید و بـذر لـطف در آن بـار ور کنید
(نـیر) ز فـرد فـرد شما عـذر خواه شد
خواهم به یاد برد خوشیها نظر کنید
و
عــزیـــزان عـــزیـــزانــم وفــادار
چـو رفـتم مـن نـباشد مو یه در کار
هـمه نـاراحـت و افـسرده هـستـنـد
نـشایـد بــار مــن افــزوده بــر بـار
بـه خـوشـرویـی پـذیـرایـی نـمائیـد
مـسـازیـد روز روشـن را شــب تــار
بـگوئید و بــخـندیـد شـاد بـاشـیـد
کـه ایـن دنـیا بـود یـک کـهنه بازار
هـر آن مـردی کـه آمـد رفتنی است
سـرانـجام، مـرگ بـاشد آخـر کار
بـه مـهـمانان مـن خـوش بـگذرانید
ز شـیـرینی و مـیوه، چـای بـسیــار
بـه صحبـت گـرم سـازید مجلسم را
بـدان گـونه که خـود بـاشـد سزاوار
دلـم خـواهد کـه (بـیتا) نـــاز و (آنــا)
پذیرایی کــنند از خویـش و اغـیار
اگـر بــرفی و بـارانـی و سـرماست
نــیائید بــر مــزارم الــف زنـهار
رســوم مـــا، غــذا و پـخت باشد
نــباشــد چــاره و هستید نــاچار
پــذیــرایــی نــمــائید دوستـانم
هـم آنهایی که بــودند محرم و یار
ســفــارش می‌کنم مــویه نـباشد
کــه هستم از غــم و از نـاله بی‌زار
خـلاصــه این بود از من سفارش
خدا یـار شــمـا در جـمـله ادوار
در بالا بیتا و آنا نوه‌های خانم ناهید هستند.

متن و عکس فوق با اجازه  از آقای منوچهر دانشمند از صفحه ی فیس بوک ایشان نقل شده است.